Znaki postawione
Na granicy wyobraźni
Zabraniaja patrzeć
czuć
iść dalej
iść dalej
Nie pisz, to nie temat na wiersz
Nie Twoja wina, co można poradzić
Siła wyższa, taki porządek rzeczy
Dobrze, że nie ja, nie moje dzieci
Daleko od nas
daleko od
D A L E K O
Chcesz znaleźć słowa
Takie, ktore przenikną na wskroś
Przez tyle lat
Nie udało się poetom naprawić świata
Zgoda, byli tacy co
Budzili sumienia
Ich wiersze do dziś
Mają moc
prawd wyrytych w kamieniu
luster, w które patrzono by
spojrzeć sobie w oczy
świadectw człowieczeństwa
uwaga
UWAGA
poruszającym się
poza granicami wyobraźni
nie dajemy gwarancji
na powrót
uwaga ! uwaga!
Co chcesz osiągnąć
puszczając wodze zdrowych zmysłów
Będziesz krzyczeć, że nie zgadzasz się
na ból, na strach, śmierć,
przerażenie, zło, zło, zło
Tam ludzie mówią, że nad nimi
Nie ma już nieba
Dzieci płaczą
A te co przestały
Patrzą wzrokiem
Przenikającym na wskroś
Tam zabłąkane kule
czas wybijają z rytmu
Jutro jest też przeszłością
Zatrzaśnięci w pułapce zła
Są jak sen
Którego Świat
Nie chce pamiętać